اعتیاد به عنوان یک بیماری و حق درمان بررسی

درمان اجباری در چارچوب حقوق بشر

زمینه و هدف: اعتیاد به‌عنوان یک بیماری مزمن, تاثیرات منفی گسترده‌ای بر سلامت فردی و اجتماعی دارد و اغلب رویکردهای درمانی اجباری برای مقابله با آن به کار گرفته می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی درمان اجباری در چارچوب حقوق بشر و تحلیل تطابق یا تعارض آن با اصول بنیادین انسانی انجام شده است. مواد و روش‌ها: این پژوهش از رویکردی ترکیبی شامل تحلیل حقوقی و مطالعه تطبیقی استفاده کرده است. اسناد بین‌المللی نظیر اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی. اجتماعی و فرهنگی, به همراه سیاست‌های درمان اجباری در کشورهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته‌اند تا نقاط قوت و ضعف این رویکرد شناسایی شوند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهند که درمان اجباری اگرچه در مواردی می‌تواند برای کاهش آسیب‌های اجتماعی موثر باشد. اما اغلب با چالش‌هایی نظیر نقض کرامت انسانی» آزادی فردی و افزايش انگ اجتماعی همراه است. بررسی تطبیقی سیاست‌ها نیز حاکی از آن است که کشورهایی با قوانین شفاف‌تر و رویکردهای حمایتی موفق‌تر عمل کرده‌اند. نتیجه‌گیری: برای تضمین اثربخشی درمان و رعایت حقوق بشر رویکردهای حمایتی و داوطلبانه باید جایگزین درمان اجباری شوند. سیاست‌گذاری‌های آینده باید بر احترام به کرامت انسانی, کاهش انگ اجتماعی و دسترسی عادلانه به خدمات درمانی تاکید داشته باشد. این تغییرات می‌توانند به کاهش آسیب‌های اعتیاد و ارتقای سلامت عمومی کمک کنند.