نقض‌کننده‌ی تعهدات بین‌المللی در حمایت از کودکان در درگیری‌ها، بر اساس گزارش‌های دبیر کل سازمان ملل متحد و اتخاذ تصمیم‌های لازم است. 

 

مسئولیت دولت‌های ایران و اسرائیل در حمایت از کودکان در جنگ دوازده‌روزه

به دلیل وجود سانسور شدید، ارائه‌ی اطلاعات متناقض و عدم دسترسی گزارشگران مستقل، بررسی اعمال ناقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه در جنگ دوازده‌روزه‌ی ایران و اسرائیل دشوار است. هم‌چنین تاکنون هیچ سازمان بین‌المللی معتبری، گزارشی در خصوص جنایات جنگی و به‌خصوص نقض حقوق کودکان در این خصوص ارائه نکرده است. به همین دلیل هرگونه تحلیل در این خصوص صرفاً بر پایه‌ی اخبار منتشرشده در رسانه‌ها و با اتکا به آمار ارائه شده از سوی منابع رسمی طرفین درگیر است و ممکن است در آینده نیازمند اصلاح یا تغییر باشد.

بر اساس اخبار و تصاویر منتشرشده، در حملات اسرائیل علیه ایران، تعداد زیادی مراکز غیرنظامی و بیمارستان‌ مورد هدف قرار گرفته‌اند. بسیاری از کودکان در خانه‌های خود کشته یا مجروح شده‌اند؛ این حملات بدون تفکیک مراکز نظامی از غیرنظامی و بسیاری از آن‌ها بدون هشدار قبلی بوده است که این موارد از مصادیق بارز جنایت جنگی است. هشدار تخلیه‌ی یک منطقه‌ی بزرگ شهری (که عملاً امکان تخلیه‌ی آن وجود ندارد) یا حمله به یک خانه به بهانه‌ی آن‌که یک مقام نظامی یا هسته‌ای در آن زندگی می‌کند و درنتیجه کشته شدن تعداد زیادی از افراد غیرنظامی و کودکان، هیچ‌کدام این جنایات جنگی را توجیه نمی‌کند. دولت اسرائیل موظف است بر اساس قطعنامه‌ی ۱۶۱۲ شورای امنیت، عاملان نقض حقوق کودکان در جنگ دوازده‌روزه‌ را پاسخ‌گو کند و با مکانیسم‌های نظارت و گزارش‌دهی سازمان ملل (اگر قصد ورود به این موضوع را داشته باشند) همکاری کند. هم‌چنین شورای امنیت می‌تواند وارد این قضیه شود و حتی موضوع را جهت بررسی جنایات جنگیِ انجام‌شده و مقصران آن، به دیوان کیفری بین‌المللی ارجاع دهد، اگرچه با توجه به سازوکار و سیاست‌های اعضای این شورا، این اقدام بعید به نظر می‌رسد.

بر اساس اخبار منتشرشده، دولت ایران در حملات انجام‌شده علیه اسرائیل، باعث کشته شدن کودکان نشده است، اما انجام حملات به مراکز غیرنظامی و بیمارستان را می‌توان از مصادیق نقض حقوق بشردوستانه و مخالف با حقوق مورد اشاره در بخش اول این مطلب دانست؛ اما در این میان دولت ایران موظف بوده در مقابل حملات اسرائیل، از کودکان به‌طور کامل محافظت کند. ازجمله این وظایف بر اساس اسناد بین‌المللی، می‌توان به تخلیه‌ی اماکن در معرض خطر، اعلام هشدارهای لازم (مانند به صدا درآوردن آژیر خطر پیش از حملات هوایی و موشکی) و تهیه‌ی پناهگاه‌های امن در هنگام حملات اشاره کرد که ایران در این موارد اقدامات موثر انجام نداده است. جنگ (هرچند کوتاه‌مدت) تاثیر روانی شدیدی بر کودکان می‌گذارد؛ دولت ایران موظف است در آینده‌ی نزدیک اقدامات مشخصی را جهت بهبود سلامت روان کودکان برنامه‌ریزی کند.